Sedat Kaya / YENİÇAĞ
Yıllar önce ünlü bir futbol kulübü başkanı yeltenmişti.
Ağzını payını alıp, tarihe karışmıştı.
Bugün yeni bir tanesini yaşadım.
Kızayım mı, güleyim mi karar veremedim.
Olay şu.
Belediyeyi eleştiren paylaşımlarımdan birinin altına bir kadın takipçi yazmış.
“Sedat bey sizinle mutlaka görüşmem gerek. Özelden mesaj attım!”
Messenger’ı açtım, o da ne!
Şoktayım.
Şöyle yazmış hanımefendi.
“Merhaba Sedat Bey,
Biraz abest bir sözle başlıyorum yazıma; parası neyse verelim, biz 3 hanım ile ne olur röportaj yapın.”
Hanımefendi herhalde bizi yandaş medyanın satılık kalemlerinden sandı.
Pazardan domates alıyor gibi.
“Parası neyse verelim bizimle röportaj yapın.”
Kadın olmasa dilime geleni söyleyecektim, kendimi zor tuttum.
En kibar şekilde ağzının payını verdim.
“…. hanım, Kalemimi satın alacak para bu dünyada henüz basılmadı. Size iyi günler dilerim.”
Dua etsin ki kadın.
Pozitif ayrımcılığa uğradı.
Erkek olsaydı, hayatının en ağır küfürlerini benden işitirdi.
Kapitalist sistemin mottosudur.
“Paranın açmayacağı kapı yok.”
Var arkadaş var.
Sayılarımız az olsa da bazı gazetecilerin kalemini satın alacak para yok.
Hayatı ve dünyayı kendi dünyası kadar sınırlı sananlar, bizi anlayamazlar.
Paranız batsın.
